Portret van een straat (deel 8)

Zondag 19 april

Bewoners: Maud, Daan, kees (6) en Krijn (3)

Maud is radioloog in het OLVG. Ze zit eigenlijk net achter de frontlinie, ze heeft niet zozeer de handen aan het bed, ziet ook wel patiënten, maar weet vooral heel goed hoe corona eruit ziet op longfoto’s. Haar leven is niet heel erg veranderd, ze gaat gewoon naar haar werk, net als altijd. Als ze aan komt rijden bij haar werk, ziet ze overal de spandoeken met lovende woorden die voor het zorgpersoneel zijn opgehangen. Ze voelt zich niet aangesproken, omdat ze zoveel minder dan collega’s direct te maken heeft met de ellende. Wel merkt ze, zowel op haar werk als meer in het algemeen, dat iedereen klaar staat voor elkaar. Je werkt dat uur extra, of ruilt een dienst. Mensen realiseren zich wat de kern van de zaak is: wat en wie er belangrijk zijn, je gezondheid, het besef dat we het samen doen.

Daan is hoofd van de afdeling digitale marketing bij een internationale snoep- en kauwgomfabrikant. Het bedrijf is hard geraakt, omzetten zijn drastisch gekelderd. Veel (content van) reclame- en marketingcampagnes moest worden omgegooid. De eerste weken liep zijn hoofd om. En werken met twee kleine kinderen thuis is niet altijd makkelijk. Geleidelijk aan ontstaat er nu ruimte voor de vraag “what’s next”, en dat is beter dan crisismanagement, vindt hij. Wel fijn dat hij nu niet hoeft te reizen, normaal gesproken is hij bijna elke week wel een paar dagen in een buitenland, van Azië tot Zuid-Afrika. Maud heeft ook een voordeeltje: ze heeft nu een parkeervergunning gekregen voor de hele stad Amsterdam.

Ze vinden het mooi om te zien hoe ijverig iedereen bezig is met zijn eigen huis en tuin. En hoe laagdrempelig plotseling het contact met vreemde mensen is. Het zal ook de natuur goed doen, deze adempauze.

Moeilijk vindt Daan vooral om “er de schwung een beetje in te houden” omdat alle dagen toch wel op elkaar lijken. Daarom ook is de straat, en het achterpad zo belangrijk nu. De kinderen kunnen er eindeloos spelen, en je hebt af en toe wat aanspraak. Laatst hebben ze ook samen gegeten met Floris en Ellen. Gewoon hun eigen tuintafel met bestek en borden en al naar de tuin van Ellen en Floris getild. Dat was een welkome afwisseling.